Het gaat goed!! Ik ben gewend geraakt aan mijn nieuwe levensstijl, heb de trutterige theemuts in mij geaccepteerd en geniet van mijn conditie, zowel fysiek als mentaal. Vrolijker dan ooit, veerkrachtig en in staat tot veel.
Op mijn bucketlist van nuchtere activiteiten stond nog een bezoek aan goede vrienden. We waren en zijn altijd erg dol op elkaar. En hadden een enorme gemene deler: alcohol. Bij hen kon ik altijd, zonder schuldgevoel, heel veel drinken. Zij dronken minstens net zoveel als ik en we deden dat zonder enige terughoudendheid en vonden het (semi) normaal om met z’n drieën tijdens een diner een doos wijn op te drinken.

Toen ik aan het begin van dit jaar (in eerste instantie tijdelijk) stopte met drinken, was dat dus wel een onverwachte wending, waarvan mijn vrienden zich vooral afvroegen hoe lang dat zou duren. En of ik niet een beetje op hol sloeg met al mijn goede voornemens en anti-alcohol ideeën. Dat was voor mij, in combinatie met de coronamaatregelen, voldoende om hen een poosje uit de weg te gaan.
In de afgelopen 300 (!) alcoholvrije dagen heb ik af en toe gedroomd dat ik van het padje ging, alcohol bestelde en acuut overmand werd door de drang naar meer drank. In alle dromen speelden deze goede vrienden een rol, en geen positieve. Maar ja, dromen zijn bedrog, en deze mensen gaan mij wel zo aan het hart dat ik afgelopen weekend afgereisd ben naar mijn vrienden.
Met twijfel in het hoofd en stress in de knieën. Trek ik dit? Ben ik in staat overeind te blijven in mijn overtuigingen? Als ik ooit overstag zou gaan, bieden zij de juiste context. Hun leven is doorspekt van alcoholavonturen en zij normaliseren alles dat met overmatig alcoholgebruik te maken heeft. Wat ons vroeger zo bond, leidt nu mogelijk tot een onoverbrugbare kloof.
Het weerzien was warm en vol affectie en vertrouwdheid. Ik werd zeer gastvrij ontvangen en er stond een AVB’tje voor mij klaar. Maar toch, de kloof was er. Zij hielden zich in qua alcohol, wat in dit geval betekent dat zij beiden een fles wijn dronken. Ze vertelden een stroom aan verhalen waarin alcohol ongemerkt de hoofdrol speelde. Zo ook over de nieuwe partner van een gezamenlijke kennis, die, in verband met gezondheidsproblemen, een tijd geen alcohol dronk. Dat was “eigenlijk wel jammer, want hij zat daar maar met zijn Fanta en hoe leer je iemand nou echt kennen als je nooit een keer goed dronken wordt samen?”.
Met name deze constatering heeft mij de hele week bezig gehouden. Vriendin B moest lachen om deze belachelijke veronderstelling, ze zei dat ze niemand kende die dit gelooft. Ik verbeterde haar en zei: “Jawel, je kent mij en tot een jaar geleden dacht ik dit ook”. En ik ben als de dood dat toekomstige mensen (lees: potentiële partners) dit ook over mij gaan denken. Dat ze mij niet vertrouwen omdat ik niet drink. En dat ik als saaie drol bestempeld zal worden. Ergens weet ik wel dat ik helemaal niet saai ben (zou soms wel op saaiheidscursus willen, lijkt me af en toe zo lekker rustig), maar toch hakken dit soort overtuigingen er bij mij in. Vermoedelijk omdat ik er zelf ook nog altijd een heel klein beetje in geloof.
Koken en wijn drinken gaan niet heel goed samen. Zo heb ik ook heel wat goed bedoelde en bedachte diners vernacheld omdat de wijn belangrijker was. Zo ook nu. Alleen was ik niet de kok. En was ik nuchter. Met enige verbazing zag ik het diner langzaamaan in het water vallen. Om 22 uur vertrok ik weer naar mijn kant van het land, zonder hoofdgerecht. Met een vol hoofd van alle drankverhalen, twijfels over toekomstige diners met deze en andere dorstige vrienden, en een beetje eenzame teleurstelling.
Hoe deze vriendschap zich verder ontwikkelt, weet ik niet, of eigenlijk weet ik het wel en dat stemt mij een beetje verdrietig. Zijn dergelijke basale verschillen op de langere termijn houdbaar in een vriendschap?
Op zondagochtend werd ik fris en fruitig wakker en belde ik mijn (nuchtere) vader om mijn belevenissen te delen. We lagen in een deuk. Maar de nare bijsmaak neemt pas nu wat af.
Tijd voor een IPA 0,0%. Cheers en goed weekend!
Fijn om je blog te lezen. Inderdaad IPA 0.0, m’n redding in het weekend.
36 dagen, het is niet makkelijk, maar het gaat lukken…
LikeLike