Ik weet eigenlijk niet meer of ik eerst begon met roken of met drinken. Het zal gelijk opgegaan zijn. Wel weet ik dat de eerste alcoholische versnapering insloeg als een bom. Ik zal een jaar of 13, 14 geweest zijn.
Voor de rest van dit verhaal: onthoud dat dit begin jaren ’90 is; ik rookte sigaretten met mijn moeder, iedereen rookte (binnenshuis!) en alcohol hoorde bij het leven van onze ouders zoals Corel broeken en Oilily sjaaltjes bij ons hoorden.
We zijn op een feestje van de beste vriendin van mijn moeder, Kate. Kate is geweldig. Klein, blond, super grappig en enorm lief. Ze rookt van die lange Cartier sigaretten met een wit filter en als ze het echt naar haar zin heeft drinkt ze whiskey in glazen van zulk dik glas dat je er iemand zijn harses mee in kan slaan. Ik ben diep onder de indruk van haar en hoop dat ik ooit op haar ga lijken. Haar zoon (S) is een vriend van mijn broer, zij zijn zo’n 1,5 jaar ouder ik. Om tegen op te kijken dus. Als de ouders even niet opletten -hun feestje speelt zich vooral in de woonkamer af, dat van ons in de keuken- pakt S een fles whiskey en geeft ons allemaal een flinke ‘tic’ in de cola. Ik twijfel een beetje, maar S zegt dat hij het al wel eens eerder gedaan heeft en dat het superleuk is. Dus: hop, daar gaan we. De smaak vind ik ongelooflijk goor, het effect geweldig.
Laatst las ik op de site van Jet (wijnenik.com, aanrader) het interessante gegeven dat alle mensen alcohol in eerste instantie vies vinden. Omdat ons lichaam alcohol als giftige stof herkent. Toch leren wij kinderen dat ze wijn moeten ‘leren drinken en waarderen’. Toen ik ging roken vond ik de eerste sigaretten ook heel vies. Daar moest je even ‘doorheen’, zo werd mij uitgelegd. Door het effect gaan je hersenen het middel (wijn, sigaret) associëren met dat ‘lekkere gevoel’, waardoor je het middel zelf gaat waarderen. Het middel zelf blijft vies. Ondanks al dat romantische geklets eromheen, dat het de smaak van eten vervolmaakt, dat het een stevig bouquet heeft, dat je er een beetje eikenhout in proeft (waarom zou dat überhaupt lekker zijn?). NONSENS: de alcoholindustrie heeft ons helemaal ingepakt, we geloven hier heilig in, nog veel meer dan we ooit geloofden dat Marlboro man super cool was.
Volgens mij drink ik alleen die ene ‘cola-tic’ maar ik vind het geweldig. We worden er losjes en open van. Iedereen knuffelt met elkaar en is heel lief tegen elkaar. Ik kan niet meer precies reconstrueren, maar ik hoor wel al snel bij de alcohol liefhebbers. In de jaren die volgen doe ik enthousiast mee. We gaan op vrijdagmiddag naar de kroeg, vaak met mensen van school die ouder zijn dan ik. We drinken bier en bessenjenever en roken vele sigaretten.
Of het nu al snel uit de hand liep, weet ik eigenlijk niet zo goed. Wel herinner ik mij dat we in de weekenden uitgingen en dan gingen ‘indrinken’. Dat werkte altijd wel een enigszins obsessieve houding in de hand, maar of ik daarin nou zo anders was dan de anderen…. Denk het eigenlijk niet.
Als ik 15 ben mogen we uit, ik heb een vaste vriendinnengroep. We hebben geen geld, maar wel dorst. Dus drinken we goedkope troep: bessenwijn en campari (stelen we uit de drankkast van ouders). Onze ouders zijn er gewoon bij, of op zijn minst van op de hoogte. Niemand ziet er echt kwaad in, ook niet als we heel dronken worden. Ik kots rode wijn uit over de zalmroze badmatjes van mijn moeder. Mijn vader stopt die stoïcijns in de wasmachine en verder heeft het geen gevolgen.
Als ik slaag voor mijn eindexamen geef ik het ‘eerste examenfeest’. Nogal een happening in die tijd. We gaan aan het eind van de ochtend naar school om onze cijferlijsten op te halen. De voorbereidingen voor het grote feest zijn al in volle gang. Op school en onderweg daarnaartoe drinken we bier en wijn, super opgetogen en opgelucht. Ik kom straalbezopen thuis, het is 14 uur ’s middags. Mijn moeder gelooft bijna niet dat ik dronken ben, stopt mij in haar bed en laat mij mijn roes uitslapen. ’s Avonds is het feest en dansen en drinken we tot het licht wordt. Met alle vrienden en vriendinnen en alle ouders. Bijna iedereen is dronken, en het maakt niets uit. Ik ben geslaagd en ga op naar mijn studentenstad, waar de alcohol zich pas echt lekker kan gaan nestelen in mijn leven.
Anne stopt met drinken 