Na mijn feestelijke 1 jaar zonder drank, tijd om mij weer aan de bucketlist te wijden. De bucketlist met ‘dingen die ik nog nuchter wil/ moet/ ga doen’. Denk aan:
- feestdagen: √
- vakanties: √
- slecht nieuws: √
- goed nieuws: √
- feestjes: √
- daten: √
- daten met eerste zoen:
- voor het eerst naakt zijn bij een nieuw manspersoon:
- eerste keer seks met nieuwe manspersoon:
De waarheid is dat ik mij niet kan heugen voor het eerst met iemand gezoend te hebben met zonder dat daar de nodige drankjes aan vooraf waren gegaan. Dat moet een van mijn eerste zoenpartijen zijn geweest, toen ik een jaar of 14 was. Daarna zijn werkelijk alle romances van start gegaan in- al dan niet zwaar- benevelde toestand. Van een eerste voorzichtige zoen tot een eerste keer seks hebben: ik had van te voren gedronken.
Mijn laatste relatie startte in een wijnbar, ik dronk mijzelf moed in met 2 bellen wijn thuis, en in de wijnbar dronken we samen nog een glas of 4, 5? Het begin van deze relatie (lees ook mijn blog over dag 118, 121, 126, 127) ging gepaard met door drank overgoten diners waarbij we elkaar vertelden over onze levens, voorgaande relaties, relatiebreuken en andere intimiteiten. Heel verbindend allemaal, hoewel ik de precieze strekking van al deze ontboezemingen de volgende dag natuurlijk al lang weer kwijt was. Ik onthield vooral alles wat Joost stom vond aan zijn ex-vriendin (en nam mij stellig voor dat allemaal nooit te doen, hetgeen uiteraard mislukte).
En nu ben ik een 41-jarige soberista (how cool is this word??) die zich opnieuw op de date markt bevindt. En OMG, dat staat niet voor niets op de bucketlist. Want hoe ga ik hier in hemelsnaam mee om? Hoe vertel ik, op redelijk luchtige toon, dat ik geen borrel drink, hoe filter ik de stevige drinkers eruit, hoe voorkom ik dat ik een betweterige trut word, hoe blijf ik trouw aan mijn eigen overtuiging over alcohol zonder iemand anders te veroordelen? En dit gaat alleen nog maar over de voor-fase…..
Want, na mij door werkelijk honderden afschuwelijke profielen heen gewerkt te hebben, stuitte ik op een exemplaar dat op zijn minst de moeite waard leek. Na wat heen en weer geapp, spraken we af voor een coronaproof en veilige wandeldate in het weekend. Even leek dit in het water te vallen, toen de manspersoon aangaf een ‘katertje’ te hebben (waarop ik acuut dacht: laat maar, ik haak hier al af), maar het drankgebruik bleek van minimale aard (aldus het verhaal) dus wij hebben een wandeling gemaakt en een kopje thee gedronken. En…het was best wel leuk. Ik vond het spannend maar goed te doen, ik was sociaal en gezellig en niet onbelangrijk: ik was nuchter en kon goed kijken naar hetgeen de manspersoon te bieden heeft. So far so good. De date eindigde precies op het moment dat ik het even wel even genoeg vond, het moet tenslotte even inwerken.
En zo volgde gisteravond een tweede date. Dat vond ik aanzienlijk ingewikkelder. Ik ging bij hem langs (na inmiddels een licht antecedentenonderzoek gedaan te hebben) en er hing wat in de lucht. Over de app hadden we elkaar kenbaar gemaakt in elkaar geïnteresseerd te zijn en de wederzijdse aantrekkingskracht was niet onopgemerkt gebleven. Nou werkelijk, dit vond ik enorm spannend. Ik realiseerde mij heel goed dat ik in mijn vorige leven een paar glazen naar binnen had geslagen alvorens op bezoek te gaan in een poging mijn zenuwen te bedwingen. En had ter plekke gehoopt op vele alcoholische versnaperingen om de romance tot bloei te brengen.
Nu stond ik broodnuchter op de stoep bij een wildvreemde vent, met knikkende knieën en een bonzend hart in mijn keel. Ik overwoog het op een lopen te zetten, maar paste de ‘wat zou een stoere chick nu doen- strategie’ toe en belde aan. Wat volgde was een enorm leuke avond. Het lukte zelfs om iets te zeggen over mijn soberistaschap dat recht deed aan mijzelf, zonder het een te zwaar onderwerp te laten zijn. De manspersoon reageerde neutraal, precies goed eigenlijk. Hij zei: wat goed zeg, drink je nooit, echt nooit nooit, ook niet heel soms een glaasje wijn bij het eten? Ik reageerde: nee, dat af en toe werkte niet voor mij, ik vind het veel makkelijker om dan helemaal niet te drinken. Hij: vind je het op feestjes irritant of jammer? Ik: nee, het is ook een heel andere ervaring als je ervoor kiest om niet te drinken i.p.v. dat het niet mag (i.v.m. medicijngebruik, BOB zijn of zwangerschap). En dat is het: het is mijn keuze en een keuze waar ik heel tevreden mee ben. Daarmee was het onderwerp (voor nu) afgesloten.
Maar ja, zat ik nog steeds op de bank bij een vreemde man. De 1,5m afstand nam langzamerhand af en een zoen hing in de lucht. Maar jee, wat spannend zeg. In plaats van dronken tegen elkaar vallen en dan zoenend tevoorschijn te komen, was ik mij nu hyperbewust van hetgeen te gebeuren stond. Maar kort samengevat:
daten met eerste zoen: √
Wordt vervolgd.
Anne stopt met drinken 