Anne stopt met drinken

En nu ben ik zo maar bijna een jaar gestopt met drinken. En leidt de jaarwisseling tot een aantal sentimentele overwegingen. Hoe naar dit jaar voor velen is geweest, voor mij was het een geweldig jaar. Als ik één jaar geleden had geweten hoe het er nu voor zou staan, zou ik het niet kunnen geloven. Precies een jaar geleden vatte ik zo ongeveer het idee dat het maar weer eens een tijdje gedaan moest zijn met dat gezuip. En werkte ik er naar toe om tegen vriendin B te zeggen dat ik weer een maand niet zou drinken. Met het lood in mijn schoenen, maakte ik de deal en dronk ik op 3 januari mijn laatste glazen wijn. Waarvan ik toen (gelukkig) nog niet wist, dat het de laatste waren.

Na een paar dagen al verbeterde mijn slaap enorm, waardoor ik al opknapte. De verbetering zette zo stevig in, dat ik na twee weken huilend bij B aan de keukentafel zat; de relatie geen alcohol – goed voelen was niet meer te ontkennen. Deze kennis kon ik niet ongedaan maken. En nu moest ik daar misschien wel iets mee. Het idee dat ik er op de langere termijn (langer dan een maand) een daadwerkelijke interventie op moest zetten, verlamde mij totaal. Ik raakte daadwerkelijk in paniek bij de gedachte dat ik voor langere tijd niet kon drinken. Hoe lang dan? Hoe moet dat dan? Wat als er iets ergs gebeurt? Hoe kom ik mijn avonden door? Hoe gaan vakanties zonder drank? Hoe heb ik een überhaupt een leuk leven zonder drank? Ik tuurde in een peilloze diepte en wist niet hoe dit verder moest. Schoorvoetend maakte ik de deal om de alcoholvrije maand te verlengen. 100 dagen geen drank. Oneindig lang, leek mij dat. Maar het stelde mij ook gerust, ik hoefde er voorlopig niets anders mee dan 100 dagen niet drinken. Taaie klus, maar te doen. En een langere periode niet het dagelijkse gevecht “mag ik wel of niet”, vond ik ook aantrekkelijk. Bovendien: als ik die test zou doorstaan, had ik bewezen zonder te kunnen, dus mocht ik daarna weer (zo’n soort nooduitganggedachte speelde ergens op de achtergrond).

In die 100 dagen begon ik met lezen over (stoppen met) alcohol. Quit lit, wetenschappelijke literatuur en alles dat daar tussenin zit. Ik verslond werkelijk alles dat er te lezen viel hierover. Ging op mijn eerste wintersport zonder drank, kwam in de lockdown terecht en las nog meer. Heel langzaam ontstond het besef: alcohol is gif, een totaal geromantiseerd en perfect in de markt gezet gif. Het is een drug met een zeer verslavende werking. En ik ben er vol in getrapt. Ik geloofde alles dat de alcoholindustrie mij wilde laten geloven. Dat wijn hoort bij succesvolle, ambitieuze vrouwen, dat het plezier en ontspanning geeft in je leven, dat het hoort bij culinaire hoogstandjes, in elk sociaal contact, op feestjes en na een dag hard werken alleen thuis op de bank. Bij vakanties, feestdagen, werkborrels, lunches, om iets te vieren, om jezelf te troosten.

En ergens in die 100 dagen dacht ik: Wat als ik dit nou voor minimaal 1 jaar doe? Of wat nou als ik dit voor onbepaalde tijd doe? Wat als ik helemaal stop met drinken? Gewoon niet meer? Zonder einddatum? En zo zweefde ik een tijdje tussen hoop en vrees. Tot de 100 dagen stilzwijgend verlengd werden, een half jaar werden, 200 dagen werden, bijna een jaar werden. En ik op oudjaarsdag (’s ochtends voor 12 uur!) tegen een bierdrinkende kennis zei: “Ik drink geen alcohol”. “Nooit?” “Nee, nooit”.

En mijn jaar was geweldig. Ik heb eerst drie maanden appeltaartjes gegeten, daarna ben ik 10 kg afgevallen. Ik heb goed gepresteerd in mijn werk, ik heb mijn huis laten verbouwen, ik heb alles opgeknapt aan achterstallig onderhoud, ik ben vegetarisch gaan eten, ik heb een geweldig leuke hond uit een Roemeens asiel gehaald, ik heb vakantie gevierd zonder wijn, ik heb ruzie gemaakt en feest gevierd zonder drank, ik heb geslapen als 20 bossen rozen, ik heb oneindig hardgelopen en gesport, ik heb over drank gepraat tot mijn vrienden er gek van werden, ik heb mensen geprobeerd te bekeren en dat ook weer achter mij gelaten, ik heb een supergoede nuchtere vriendin gemaakt aan wie ik elke dag steun heb en waar ik enorm mee kan lachen.

En over 2 dagen heb ik een jaar geen alcohol gedronken. Het ondenkbare gedaan. Hetgeen nu alle ‘dry-january’s’ zich niet kunnen voorstellen. En mijn voorstelling wordt voor onbepaalde tijd verlengd.