Anne stopt met drinken

De resterende dagen in Italië spendeer ik aan prachtige bergtochten en toenemende hoeveelheden wijn. Ik ga verder de Dolomieten in, loop lang, hoog en uitdagend. Bij de late lunch sta ik mijzelf vaak al een glas wijn toe (of twee). Onder het mom ‘het is vakantie, ik pak de draad straks wel weer op’, beteugel ik de twijfel en schuldgevoelens. Aan het einde van de middag slaap ik een uur of twee en dan ga ik aan tafel (en de wijn). De boeken die ik meegenomen heb blijven ongelezen in de auto liggen. Ik vermaak mij hoofdzakelijk met mijn telefoon. En met redelijk dom voor mij uitkijken, want alcohol leidt nou niet perse tot allerlei intellectuele of creatieve gedachten.

Hoewel ik in deze vakantie opnieuw verzand raakte in overmatig alcoholgebruik, merk in retrospect wel een aantal veranderingen op. Ik reis al jaren graag alleen. Dat begon toen ik stopte met roken, ik wilde aan mijzelf laten zien dat ik onafhankelijk kon zijn. Pas nu zie ik dat alleen reizen -naast mijn daadwerkelijke passie voor bergwandelen- bijkomende winst had. Op vakantie heb ik namelijk helemaal geen schuldgevoelens over drank. Vakantie is tenslotte bedoeld om te ontspannen, te genieten en los te komen van al het harde werk. Alcohol was daar zo onlosmakelijk mee verbonden dat ik er geen moment kwaad in heb gezien om (zoveel) te drinken op reis. Bovendien ben ik alleen (geen vragende blikken). Ik slaap bij voorkeur in hotels en dat betekent dat je elk glas af moet rekenen, dus had ik vaak een doosje wijn achter in de auto staan, zodat ik mijn eigen minibar aan kon leggen op mijn hotelkamer. Jubelstemming als er een ijskastje op de kamer stond. Het doosje werd tussentijds aangevuld met plaatselijke wijn. Afgelopen zomer deed ik dat niet, ik had geen eigen wijnvoorraad mee, en dat was een bewuste keuze, die grens wilde ik niet meer over.

Het liefdesverdriet laait af en toe heftig op. Ik kies er min of meer bewust voor dat tijdens mijn vakantie te onderdrukken met alcohol. Na mijn vakantie zal ik ook daar mee aan het werk gaan. Ik rijd twee dagen eerder terug naar Nederland, onderweg in Duitsland drink ik mijn laatste drankje. De maand juli wil ik weer alcoholvrij doorbrengen. Ik pas op het huis van vrienden buiten de stad (voor de vaste lezers: waar ik al eerder veel en niet gedronken heb). Daar start mijn tweede periode zonder drank. Het valt mij zwaar, het is zomer, iedereen is weg, het regent, het is saai en mijn hartje doet pijn. Ik houd het vol tot ik een weekend te vroeg op stap ga met vriend Gijs (voor de vaste lezers: van de Wadden). Ik ben zielig, want heb alle contact met de ex verbroken. Ik mag een drankje van mezelf.

Ik realiseer mij nu dat ik het niet-drinken eigenlijk vooral zag als een ‘heel lang mijn adem inhouden’, een soort karaktertest. Als je dit volhoudt, krijg je daarna je beloning: WIJN. Ik dacht echt dat ik wel een matige drinker kon worden, iemand die ‘het ervan neemt’ in het weekend. En dan door de week gewoon hard werken en serieus mijn ogen op de bal houden. Zelf als ik het zo opschrijf klinkt het nog wel aannemelijk. Maar ja, dat bleek toch een beetje anders….

Ik begin vol goede moed aan mijn ‘ik drink alleen in het weekend’ routine. Zondagen zijn op zijn zachtst gezegd uitdagend. En irritant. Ik werk stevig door en als het vrijdag is, weet ik niet hoe snel ik een fles open moet trekken, en omdat ik nog een nieuwe regel ingevoerd heb -gij zult niet alleen drinken- sleep ik vrienden en collega’s onder lichte dwang mee naar mijn huis. Ik werk van maandag t/m vrijdag dus op zich is het principe ‘weekend’ niet zo lastig te definiëren. Toch krijg ik er rek in. Zo ben ik bijvoorbeeld wel eens een dag vrij door de week en dan mag het toch eigenlijk ook? Of als er een sociaal evenement is? Dan volgt een essentieel moment. Ik kom op een dinsdag thuis na een enorm zware dag op mijn werk, het was klote en ik zit in een situatie waarin besluiten moet nemen waar ik hoe dan ook mensen mee teleur ga stellen. Ik ben alleen thuis. Ik overweeg wijn. Er is geen wijn. Ik overweeg naar de supermarkt te fietsen en wijn te halen. Ik weet dat ik hiermee een grens overga. Maar de gedachte lijkt al gewonnen te hebben. Ik fiets naar de Jumbo, koop een fles chardonnay en voor de vorm nog wat boodschapjes erom heen. Ik leg de fles kort in de diepvries (een alarmerend symptoom!). Maak de fles open en schenk een mooi groot glas in.