Het is kerstvakantie en ik heb een K kerst gehad. Het is eindelijk 2e kerstdag en dat betekent dat ik bij goede vrienden aanschuif en langzaamaan een beetje dronken mag worden. Ik verheug mij op de wijn, het gezelschap, het lekkere eten, en op de wijn, vooral op de wijn. Geen idee hoeveel ik mag en kan drinken, dus ik begin de middag met een geheime gin-tonic voor ik in de bus stap. Het ontspant mij, ik voel de stress van deze stomme dagen van mij afglijden (hierover later meer). Bovendien hoop ik dat mijn eerste gulzigheid hierdoor een beetje afneemt en mijn drinkgedrag van vanavond enigszins lijkt op wat de anderen doen.
Even voor de goede orde: ik ben dus een drinker, al zeker 10 jaar drink ik te veel en te vaak. Maar ik ben ook een vrij succesvolle, intelligente, redelijk aantrekkelijke vrouw, met een nogal fijne carrière en een groot sociaal leven. Ik sport 4 tot 5 keer per week, ik heb veel kinderen om mij heen (niet van mij, ook daarover later meer), ik heb een mooi huis en een vette auto. Op een paar intimi na weet NIEMAND dat ik een groot alcoholprobleem heb. Ik weet zeker dat het gros van de mensen bij de term ‘probleemdrinker ‘ denkt aan zwervende types die goedkoop bier scoren bij de AH en lallend over straat gaan. Aan mensen die ’s ochtends een scheut wodka in de koffie doen om te kunnen functioneren en vele liters ‘sterk’ achterover slaan. En niet aan vrouwen zoals ik, type kakker, stoer, onafhankelijk, ambitieus, sociaal.
Anne stopt met drinken 