Anne stopt met drinken

Geen zorgen, ik ben nog steeds een enthousiaste ex-drinker en steven af op 3 jaar alcoholvrij. Omdat er nog steeds wel beweging en ontwikkeling is, schrijf ik maar weer eens een blogje.

Ik begeef mij weer op het slagveld van dating boven je 40e. Vorig weekend tref ik een (medium) leuke man. We ontmoeten elkaar ergens in het midden van het land, om even te wandelen met de honden en daarna een theehuis (voor alle niet-drinkende daters: ga in hemelsnaam iets doen met iemand, alles beter dan -in een café- elkaar interviewen). Hij arriveert in een iets te dikke auto, is aanzienlijk minder aantrekkelijk dan op zijn foto’s (dom, dom, dom), maar ik voel me wel op mijn gemak en het gesprek kabbelt voort. Hij lijkt wat saai, en ik trek al snel de de animerende rol naar me toe (waarom doe ik dat toch, het is zo vermoeiend?). Na de wandeling drinken we alsnog iets in een overvol café, waar de drank van de muur stroomt. We drinken een kop thee en wisselen nog wat biografische gegevens uit (vrij slaapverwekkend is het eigenlijk). Hij kan moeilijk alleen zijn, vindt alleen op reis gaan afschuwelijk en weet eigenlijk niet goed wie hij is zonder partner. Kan ik allemaal overheen stappen, maar dan beginnen plots zijn ogen te twinkelen. Vol hoop kijkt hij me en vraagt: “Houd je van wijn?” Ik schiet bijna in de lach. Deze vraag had ik kunnen zien aankomen. Dan volgt deze conversatie.

“Nou, ik drink geen alcohol”.

“Nooit?”

“Nee, nooit.”

(paniek in zijn ogen).

“Mag ik vragen waarom niet?”

“Ja hoor, dat mag je zeker vragen. Ik kom uit een familie met veel alcoholproblemen, ik vond het zelf ook moeilijk om maat te houden. Na een paar periodes van alcoholvrij leven heb ik besloten helemaal te kappen met alcohol, bevalt me heel goed.”

(Ik zie de teleurstelling van zijn gezicht afdruipen…. Oh my god, is dit een issue? Dat ik niet drink?? Ik besluit het maar gewoon te vragen).

“Je lijkt wat teleurgesteld, klopt dat?”

“Ja wel een beetje”. (Er volgt een lang relaas over hoe geweldig het is om samen wijnen te proeven en je door de sommelier te laten vertellen over de wijnstreek en blablabla. Ik vind dit niet zo leuk. Voorzichtig geformuleerd.)

“Jij mag uiteraard gewoon wijn drinken, hoor. Ik doe alleen niet mee. Volgens mij ben ik ook heel gezellig zonder drank.” (waarom ik dit toe moet voegen…. heel stom, ik hoef dit niet te verantwoorden).

“Ja, nou ja, humhum, toch jammer.”

“Je kent vast meer mensen die weinig of geen alcohol drinken?”

“Nee, eigenlijk niet.”

(Dit is alarmerend, ik hoor niet in een omgeving waarin zonder enig besef gezopen wordt.)

“Drink je regelmatig wijn?

“Wat is regelmatig?”

“Dagelijks.”

“Nee, niet dagelijks, of nou ja, bijna niet.”

(Dagelijks dus.)

“En drink je dan één glas?”

“Nee, eigenlijk nooit één glas.”

(Verdubbel altijd het toegegeven aantal, dan kom je vrij precies uit. Deze man drink hoe dan ook fors.)

Hier stoppen mijn vragen, lijkt me beter. Binnen een half uur vertrek ik, in de auto voel ik me uitgeput en toch ook wel wat verontwaardigd, is niet-drinken nou echt een minpunt in dating land?? De medium leuke man appt later dat hij me graag beter wil leren kennen, maar ik ben meer dan afgehaakt.

De volgende dag ga ik naar het optreden van een vriendin die in een band zingt. Het is overdag, in een kroeg in Amsterdam. Er zijn allemaal leuke mensen, sommigen drinken, sommigen niet. Mijn niet-drinken is geen issue, ik maak er zelfs een grapje over. Een leuke aantrekkelijke vriend van de zingende vriendin, moet om mij lachen. We hebben een dolle middag, er wordt volop geflirt. Potentieel interessant, deze man. En ik vermaak me prima, met mijn 0.0 biertje en mijn vrienden. Kan gewoon. En ik heb geen kater de volgende dag.

Kerst bij mijn familie is, zoals altijd, moeizaam. Mijn moeder haalt een paar keer flink naar me uit, het kost tijd om dat weer te repareren. Gelukkig gooi ik zelf geen olie op het vuur. Hoe heerlijk dat ik na het dessert gewoon in de auto kan stappen en naar mijn eigen veilige omgeving kan. Tweede kerstdag mag ik even uithuilen bij mijn vrienden B&M (zie eerdere blogs) en vertrek ik weer naar Amsterdam voor een borrel en diner met oude vrienden. Het verschil met eerste kerstdag kan niet groter zijn. Hoewel ze allemaal zuipen als oude bootwerkers, voel ik me volledig op m’n gemak. Sommigen heb ik al lang niet gezien, mijn niet-drinken epos is mij echter ver vooruit gegaan, dus ik word als een soort held ontvangen. Ze willen allemaal weten hoe ik dit doe, of zij dit ook kunnen en of ik vind dat ze te veel drinken. En ik zie op mijn beurt weer hoe drank ook al weer werkt. Ze geven alle 5 aan een beetje rustig aan te willen doen, qua drank. Maar ja, daar denkt de drank natuurlijk heel anders over. Er gaat echt veel naar binnen, de drankrekening is fors. Maar ik lig de hele avond in een deuk, met mijn glas water. Pas wanneer de rest langdurig blijft hangen in een onvoorstelbaar saai onderwerp (hoe betaalapps per bank verschillend werken) en iedereen gelijk wil krijgen, is het tijd om af te haken. Dus ik vertrek naar mijn mooie hotel (cadeautje van mij voor mij) en duik mijn bed in, want de volgende ochtend heb ik een date met nog weer een andere potentieel leuke man (doseren blijft lastig, 😉).

’s Ochtends appen alle vrienden apart dat ze jaloers op mij zijn; de kater is groot. De date pikt mij vroeg op en we wandelen uren over de Amsterdamse grachten. Zo lastig als sommige dates zijn, zo makkelijk is deze. We praten over luchtige en moeilijke onderwerpen, halen af en toe verse koffie en croissants. Ik vertel terloops dat ik geen alcohol drink, hij reageert uitstekend nuchter, vindt het kennelijk niet zo bijzonder. Ik vertel vrij gemakkelijk hoe goed het alcoholvrije leven mij bevalt, maar dat ik dit gedate wel lastig vind. Hij merkt nonchalant op dat daten met drank eigenlijk vals spelen is. Dat valt wel in goede aarde. Het is toch belangrijk voor mij dat een man dit enigszins begrijpt, hoe het werkt, en dat ik dit spannend mag vinden. Ik vertel hem later zelfs dat ik vooral de stap naar intimiteit (lees: seks) erg lastig vind, ik kan mij eigenlijk niet heugen dat ik ooit voor het eerst de koffer in ben gedoken met iemand nieuws, zonder daar eerst vele drankjes aan vooraf te hebben laten gaan. Hoe doen mensen dit in hemelsnaam? Ik geloof dat hij de uitdaging heeft aangenomen. Wordt vervolgd.

Samengevat: het leven zonder drank is nog steeds geweldig, sociale activiteiten worden nog steeds makkelijker, en het is (een soort van) oké om spanning te voelen… Geen reden om in mijn holletje te blijven zitten in ieder geval.

Was getekend,

Anne