Anne stopt met drinken

Precies 5 jaar geleden stopte ik met roken. Bij roken hanteerde ik hetzelfde principe als met alcohol: zonder enige maat of inzicht. Ik rookte in het laatste jaar zeker 30 sigaretten per dag, haatte het horecaverbod en gaf daarom feestjes thuis, waar enorm gerookt en gedronken werd. Toen mijn tandarts (en ex-liefje) een zeer verontrustend plekje onder mijn tong vond, werd ik voor het eerst in mijn leven geconfronteerd met het feit dat ik niet onaantastbaar ben. De in oncologie gespecialiseerde kaakchirurg nam een biopt uit mijn tong (lees: er werd een vierkante cm weefsel onder mijn tong weggesneden en strak gehecht, geen aanrader, neem dat aan). Na afloop van de ingreep stak ik thuis een sigaret op en schonk ik een groot glas wijn in. Ondanks de pijn in mijn mond, ondanks de verdoving, ondanks het feit dat dat plekje er waarschijnlijk zat omdat ik rookte en dronk, ondanks het feit dat de arts het afgeraden had. Na deze rotdag had ik wel ‘een beetje verlichting’ verdiend.

Na 1,5 week kwam de verlossende uitslag: er zaten geen kwaadaardige cellen in het afgenomen weefsel. De kaakchirurg meldde mij echter wel dat dit soort plekjes bekend staan om mogelijk kwaadaardige ontwikkeling en sprak de legendarische woorden: “Mevrouw, dit zou voor u een moment kunnen zijn om te overwegen om te stoppen met roken”.

Die woorden schoten doel: ik stopte binnen twee weken resoluut met roken. Met Champix en alle bijkomende ellende, maar ik stopte! Het was een enorm zware periode, maar het lukte mij om deze verslaving te tackelen. De vrijheid die het opleverde lijkt sterk op de vrijheid die ik ervaar nu ik geen drinktijd meer hoef te plannen en schuldgevoelens hoef te compenseren. Het enige probleem: sinds ik stopte met roken slaap ik afschuwelijk. Waar ik vroeger 9 uur achter elkaar als een marmotje kon slapen (ik sliep zelfs door een inbraakalarm heen), werd ik nu na een paar uur licht slapen wakker. En was ik onrustig, aan het transpireren, soms piekerend, meestal gewoon uren naar het plafond starend. In eerste instantie schreef ik dat aan de Champix toe (de dromen die je daar van krijgt…. OMG, misschien daarover ooit meer), maar nadat ik gestopt was met Champix bleven de slaapproblemen aan. De afgelopen 5 jaren heb ik enorm slecht geslapen, nachten wakker gelegen en mij af en toe zeer vermoeid door de dagen heen geslagen. Ik ging naar de huisarts, bagatelliseerde mijn alcoholgebruik (huisarts deed enthousiast mee), kreeg slaapmedicatie voor de ergste nachten (die ik rustig innam na een fles wijn, gele stickertjes gelden niet voor ervaren drinkers) en rommelde ermee door. Vorig jaar stopte ik voor het eerst 2 keer een maand met alcohol en tot mijn verbazing ging ik beter slapen. Helaas gleed ik langzaam terug in mijn oude drankritme en ging ik ook weer slechter slapen. Nu ik twee maanden niet meer drink slaap ik geweldig. Ik moet heel vaak plassen (geen idee waarom, iemand een idee?), maar ik slaap als een roos. Ik verheug me op naar bed gaan, ik lees in bed tot ik slaperig word (nog een voordeel van niet-drinken: ik lees weer echte boeken!!) en word ’s ochtends oprecht uitgerust wakker. Ik kan niet uitleggen wat dit doet met de kwaliteit van leven, slaap heeft zo’n enorme impact op ongeveer alles in je leven, ik kan zoveel meer hebben, ik ben stabieler, geconcentreerd, initiatiefrijk en ontspannen. Elke nacht herstelt mijn lijf nog een beetje verder en ik hoef er niets voor te doen, behalve niet drinken dan…….

Nou dan doen we dat maar, elke dag is er één!! Vreemd genoeg houd ik in één keer van zoetigheden….. En mijn allerlekkerste guilty pleasure: boterhammen met chocopasta! Jeezzzz wat is dat lekker, nooit gegeten, nooit gekocht, nu favoriet. En ondertussen val ik af en wordt mijn buikje minder. Het leven zonder drank is best goed!!