Rond borreltijd drink ik nog een fles wijn en ga ik vroeg naar bed. Kennelijk ligt de grens bij één fles en vind ik de avond te saai en leeg om wakker voor te blijven. De volgende ochtend begin ik met 8 km hardlopen. Omdat ik dat echt leuk vind, maar zeker ook ter compensatie van mijn ongezonde gedrag. De rest van mijn week op ‘het platteland’ bestaat uit sociale activiteiten en alleen zijn, beide gecombineerd met flinke hoeveelheden witte wijn. Het overdag drinken laat ik weer voor wat het is, maar ’s avonds wordt er genoeg ingenomen. Ik bedenk een ingenieus systeem met het wegbrengen van lege flessen, en houd mijzelf en mijn gezelschap goed voor de gek met kunstjes met dezelfde flessen wijn die nieuw geopend lijken( de echte drinkers onder ons kennen deze strategie). Elke dag wordt het drinken gecompenseerd met vele kilometers hardlopen, gezond eten en veel slapen.
S&P komen langs in mijn buitenhuis om het nieuwe jaar te vieren. Zij zijn de volwassen dochters van een vriendin (21 en 19 jaar) en ik laat ze een Greenwheels auto huren, omdat ik geen zin heb zelf heen en weer te rijden (lees: geen zin om geen alcohol te drinken zodat ik zelf kan rijden, er staan hier 3 auto’s voor de deur). Ergens knaagt dit, maar een glas wijn doet wonderen. Zij zijn brak en drinken thee, ik ben ook brak en drink wijn. Een hele fles. In hooguit 2 uur tijd. En dan houd ik mij in.
Ik schreef al eerder: ik heb geen kinderen maar wel een heleboel ‘aanplakkinderen’ (zo noemen ze het zelf). Om voor mij soms onbegrijpelijke redenen vinden kinderen en pubers mij vaak leuk en zijn ze graag bij mij in de buurt. Ik vind ze fantastisch en geniet enorm van al hun verhalen, worstelingen en plezier (variërend van hevig liefdes en dito verdriet, zitten blijven en scheidende ouders tot idiote TikTok filmpjes).
Het voorbeeld dat ik ze afgelopen jaren heb gegeven, verdient geen prijs. Ik heb gedronken, ook veel, waar zij bij waren. Echt dronken word ik zelden (of dat iets positiefs is, laat ik aan de experts over; het zal niet veel goeds zeggen over mijn opgebouwde tolerantie), maar zij moeten gezien hebben hoe ik ’s avonds langzaam steeds meer in mijn eigen wereldje terecht kwam. Daarbij vertellen wij volwassen kinderen dat drinken er nu eenmaal bij hoort, dat je ‘een glaasje verdiend hebt’ en dat alcohol gelijk staat aan gezelligheid en ontspanning. Ik denk eigenlijk dat dat niet zo goed is.
Het is in ieder geval enorm fijn dat ik nu op elk moment van de dag in de auto kan stappen om één van de acht aanplakkinderen ergens op te halen/ weg te brengen, ook alleen maar als het regent of koud is. Ik grijp elke gelegenheid aan om aan mezelf te laten zien dat ik dit kan. Even lachen en hard zingen met een puber in de auto is toch minstens zo leuk als een fles wijn zuipen……
Anne stopt met drinken 