Anne stopt met drinken

Er is een online borrel met de oude jaarclub. Om een of andere reden ga ik in op deze uitnodiging. Niet uit de weg gaan omdat je het spannend vindt, is mijn devies. Zo snel mogelijk wennen aan allerhande sociale situaties, waarin jij niet drinkt.

Nu moet ik zeggen dat ik al veel langer behoorlijk ambivalente ideeën heb over het in stand houden van dergelijke groepscontacten. Het echte plezier in dit soort groepen ontgaat mij totaal en ik vind dat de meeste mensen zich in kleiner gezelschap veel leuker opstellen dan in een groep van louter hoogopgeleide, semi-aantrekkelijke, succesvolle (of wanna-be) vrouwen met dito echtgenoten en kinderen. De gesprekken hebben overwegend een ‘grappig-ironisch-afzeik’ karakter. Voor zelftwijfel of onzekerheid is geen ruimte. Bovendien wordt het geheel overgoten door liters chardonnay, prosecco, cava en champagne. Dat maakte het voor mij altijd aantrekkelijk om aangehaakt te blijven, omgevingen waarin ongebreideld gedronken kan worden hebben een aanzuigende werking. Inmiddels denk ik dat ik de drank ook ‘nodig’ had om mij te handhaven in dergelijke groepen, maar dat geldt waarschijnlijk voor alle aanwezigen. Doel en middel zijn door elkaar gaan lopen. Komen we gezellig samen en drinken we daar een glas bij? Komen we bijeen om te drinken? Of wordt het überhaupt alleen gezellig (of hanteerbaar) met drank? Eén-op-een is minimaal de helft echt leuk, grappig, empathisch en inlevend. In de groep verandert het gros in een minder fraaie versie van zichzelf. Mijzelf incluis.

De online borrel is op zondagmiddag. Ik heb een AVB flesje (alcoholvrij bier, dronk vroeger enkel wijn maar tegenwoordig is AVB populair) in mijn hand. De anderen hebben grote glazen wijn en G&T’s ter beschikking. Het kletst wat door elkaar tot iemand zegt:

“Hé An, drink jij alcoholvrij bier?”

” Ja, ik drink inmiddels al meer dan drie maanden niet meer.”

“Hè, je zou toch maar een maand niet drinken? Of 100 dagen of zo?”

“Ja klopt hoor, maar inmiddels denk ik dat ik helemaal geen alcohol meer ga drinken, voel me er beter onder.”

DOODSE STILTE. Het lijkt minutenlang te duren. Ik voel me extreem ongemakkelijk.

“Ik slaap ook beter sindsdien” (voeg ik er aarzelend aan toe).

STILTE.

“Ik heb al een half jaar niet gerookt!”, roept iemand anders, in een wanhopige poging de show te stelen en/of de stilte te doorbreken.

De opluchting galmt door de internetkabel…… Luid applaus en gejuich gaan op. Wat goed, gestopt met roken, jeetje wat fanatisch! Eentje roept nog tussendoor, ook goed van jou hoor, An. Dan gebeurt er iets interessants: iedereen begint zijn eigen alcoholgebruik toe te lichten. “Alleen in het weekend hoor, lekker toch, zou nu echt niet zonder kunnen, haalt de scherpe kantjes eraf, ik vind de smaak zo lekker, wie wil er nog één, haha, we hebben net weer paar dozen laten komen, stel je voor dat we te weinig hebben, anders trek ik het echt niet met de kinderen thuis, bla bla bla.” En iedereen vult zijn glas bij. Ik luister nog een paar minuten mee en zeg op een gegeven moment dat ik weg moet (zou niet weten waarnaar toe, date met Netflix of zo). Ik zit totaal verbouwereerd naar mijn scherm te kijken. Wat gebeurde er hier???? Had ik dit niet mogen zeggen? Heb ik de stemming verpest?

Na een half uur krijg ik van één van de stevigste drinkers met een scherpe tong een privé appje. “He An, van al die vrouwen online zag jij er als enige goed uit. Echt heel goed van de alcohol, daar zouden wij allemaal een voorbeeld aan kunnen nemen”. Voor de tweede keer vandaag val ik van mijn stoel.