Anne stopt met drinken

Als iemand mij een jaar geleden had verteld dat ik 100 dagen geen alcohol zou drinken, had ik diegene niet geloofd en gedacht dat dat tot ernstige ziekte, zwangerschap , of, aannemelijkst, totale gekte mijnerzijds herleidbaar zou zijn. Sterker nog: aan het begin van dit jaar zat ik huilend bij vriendin B in de auto (dat deed je toen nog, samen in één auto zitten) omdat de conclusie ‘één maand niet drinken is niet genoeg’ zo pijnlijk was.

Inmiddels drink ik niet meer.

Zonder eindtermijn.

Gewoon niet meer.

Niet meer.

Niet.

Ik drink niet.

Tijd voor een evaluatie, lijkt mij. Een samenvatting van de positieve en minder positieve ervaringen.

1. Geen katers meer: Vanochtend wandelde ik om kwart over 7 met mijn (lease)hond buiten en bedacht mij hoe goed het katerloze leven is. Wonderlijk eigenlijk hoe lang ik met katers heb geleefd die ik gewoon strak ontkende. Het liefst altijd met een zonnebril op (doe ik nu ook, maar hoofdzakelijk ‘ter fashion’), altijd een beetje hoofdpijn, altijd een beetje warm of koud, altijd een beetje (t)rillerig, altijd een beetje hongerig, altijd een beetje ongeconcentreerd. Maar zo voelde ik mij altijd, dus dat valt niet op.
2. Slapen: al eerder in mijn blogs te lezen geweest. Ik slaap als een malle. Ik verheug me op mijn bed aan het einde van de dag. Ik verschoon mijn bed het liefst twee keer per week omdat het gevoel van knisperende lakens zo lekker is. Ik slaap diep en lang en word uitgerust en relaxed wakker. Vroeger (cool: vroeger klinkt wel echt lang geleden) waren de nachten onrustig en zweterig, doorspekt met lastige gedachten (tegen beter weten in doordrinken vergt veel mentale arbeid, ook ’s nachts) en zorgen over het functioneren de volgende dag. Het feit dat ik slaap zorgt voor een soort sneeuwbaleffect, waar steeds meer positieve gevolgen aan blijven plakken.
3. Stabiel(er)humeur.:Ik ben geen gelijkmatig persoon, ik ken hoge pieken en diepe dalen (Jantje huilt, Jantje lacht, zei mijn moeder vroeger altijd). Drank heeft daar een sterk effect op gehad, vooral op de heftigheid van mijn emoties. Ik verbaas mij nog elke dag over hoe snel sterke emoties zoals boosheid of paniek verdwijnen door ‘niets’ te doen. Geen glas (lees: fles) wijn te drinken en mij vervolgens helemaal te wentelen in dat gevoel. Ik ‘trek’ het gewoon wel, zonder theatraal gedoe. Gewoon doorademen, begrijpen waarom het voelt zoals het voelt. Geen meditatief geneuzel, gewoon over mij heen laten komen.
4. Gewicht: Nou, laat ik eerlijk zijn, ik val niet af. Ik kom aan. Maar volgens mij komt iedereen in (vrijwillige) quarantaine aan. Ik ontwikkel een bizarre voorkeur voor zoetigheden. Kaas en nootjes (mijn trouwe wijn metgezellen) interesseren mij steeds minder. Wel is mijn hoofd minder opgeblazen. Vriendin B zei: je had toch een oedeem hoofd, nu kan ik je kaaklijn zien. Ik ben inderdaad knapper zo, dat zal ik niet ontkennen. En hardlopen gaat echt een stuk makkelijker als je de avond ervoor geen fles (of 10 glazen) wijn hebt gedronken.
5. Zelfverachting/ zelftwijfel: Ja dit is best een belangrijke…. Dat is dus grotendeels weg. Voor iedereen die dit leest en overweegt om te stoppen met drinken: dit is echt waar. Ik wist niet eens dat ik zo’n hekel aan mezelf had. Wel veel lastige sluimerende gedachten (doe ik het fout, ben ik raar, lijk ik op mijn moeder, heb ik een probleem), maar vooral in mijn gedrag uitte dit zich. Omdat ik niet zo goed op mijzelf kon vertrouwen dacht ik vrij snel dat alles aan mij lag. Als er iets niet goed ging, als er iets kwijt was, als ik mijn hoofd stootte, als ik iets vergeten was, als ik een slechte bui had, altijd dacht ik als eerste: Oh fuck, dat zal wel door de drank komen. Altijd als eerste gedachte: dit komt door mij, ik ben fout, slecht en raar. Ik kan niet uitleggen hoe het is om ‘onschuldig’ te zijn, een onverklaarde blauwe plek te hebben zonder schuld en schaamte, gewoon te denken: “oh, dat ben ik vergeten”. Punt.
6. Algeheel functioneren/ prestatie: Aan bovenstaande vastgeplakt…. als je goed slaapt en uitgerust bent, niet de hele tijd jezelf in twijfel trekt en niet zo labiel bent, ga je beter functioneren. Het zal niet als een verrassing komen. Toch was het dat voor mij wel. Ik doe het echt beter. Enerzijds omdat ik gewoon geen kater heb en fit ben, anderzijds omdat mijn brein niet ook de hele bezig is met het opheffen van de cognitieve dissonantie van het te veel drinken. Als je beter functioneert, ga je vanzelf meer presteren (dat is kennelijk nogal belangrijk voor mij, ik zie het nu zelf ook…. worden vaak grapjes over gemaakt), ben je tevreden en lekker moe aan het einde van de dag, minder stress, dus minder drankbehoefte, lekker slapen en dan begint de hele positieve vicieuze cirkel weer opnieuw.
7. Kennis: ik heb de afgelopen 100 dagen enorm veel gelezen over alcohol en alcoholverslaving. Van wetenschappelijk verhandelingen tot heerlijke romans. Ik heb gesmuld. En ik ben mij kapot geschrokken: ik wist echt niet dat alcohol zo slecht voor ons is, ook in kleine hoeveelheden, ook als je het niet zo bont maakt als ik heb gedaan. Ik wist niet dat alcohol (elk glaasje wijn) een vrij ernstige verstoring in je dopaminesysteem teweegbrengt en dat het ‘positieve’ effect slechts 20 minuten beklijft. Dat alcoholgebruik in de mate zoals ik dat deed tot een voortdurend depressieve werking in het brein leidt. Dat alcohol dus altijd een rol speelde, ook op de momenten dat ik nuchter was.
8. Een paar nuances: het is niet alleen maar feest. Ik loop tegen een paar dingen aan die nog wat werk vergen. Ik ben redelijk gepreoccupeerd door het onderwerp (hoe slecht is alcohol) en dat is voor mijn omgeving niet altijd even prettig. Nu laat de huidige situatie niet zoveel sociaal contact toe, maar ik voorzie problemen hierin. Vooral bij de contacten waarvan ik niet zo goed weet (of misschien juist wel heel goed weet) of er genoeg overblijft zonder wijn als grootste gemene deler. Ik ben sociaal en sociaal vaardig, maar hoe ik mij in grote groepen moet gaan handhaven, ik heb geen idee. Maar misschien mag ik groepen mensen ook wel gewoon ‘niet leuk’ vinden, zo leerde ik van mijn online vriendin (@wijn.vrij). De liefde zonder drank lijkt me nog tot onoverkomelijke problemen en risico’s leiden. Zoals ik ook bang ben dat nog veel meer leuke en minder leuke levensgebeurtenissen mij aan het wiebelen kunnen krijgen.

Ik zal dus blijven schrijven over hoe het mij vergaat, en vergaan is in de afgelopen jaren. Vandaag vier ik: 100 dagen in mijn nieuwe vel. Met een paar krasjes en rimpels, maar wel zonder kater.

(Dank voor de reacties op mijn blog, stel ik zeer op prijs!)